. XANDER 'OZAIR' BEZARIUS .

Onderwerp: . XANDER 'OZAIR' BEZARIUS . zo aug 14, 2011 8:37 pm

. XANDER

NAAM: Xander [Ozair]
ACHTERNAAM: Bezarius
NICKNAME: Oz
LEEFTIJD: 15 Jaar
GESLACHT: Mannelijk
SOORT: Mens
KANT: x
SEIZOEN GEBOREN: Lente

. APPEARANCE

BOUW:
Xander is niet zo groot, reikt met zijn volle lengte tot de 1.62. Gespierd is hij ook niet, maar tenger is ook erg overdreven. Hij is slank, dat lijkt de beste omschrijving in dit opzichtig. Het is dan ook niet een verrassing dat hij niet snel een gevecht met iemand aangaat; maar eerder het hazenpad kiest.
HAARKLEUR: Lichtblond
HAARLENGTE: Half lang / Kort
OOGKLEUR: Heldergroen
HUIDSKLEUR: Blank

. HISTORY

Toen Xander nog maar vijf jaar oud was sloeg het noodlot al toe. Het huis van zijn ouders vloog in brand, met al zijn broers en zussen erin; niet te vergeten ouders. De enige die de brand overleefde was hijzelf. Omdat niemand van zijn verdere familie kwam opdagen om hem onder hun hoede te nemen, kwam hij in een weeshuis terecht. Ondanks het feit dat hij toen nog maar vijf jaar was, was hij getraumatiseerd. En ook stom geworden. Hij zei niets, at niet. Hij deed helemaal niets.
Hij werd naar psychologen gestuurd, maar dit alles was allemaal tevergeefs. Niets scheen te helpen. De enige vooruitgang die hij boekte was door weer wat te gaan eten, maar dit was puur instinct en puur de drang die hij had opgebouwd om te blijven leven. Men vroeg zich af of de jongen er ooit nog bovenop zou komen; hij had altijd de zelfde uitstraling en het leek alsof hij niet instaat was om te praten.
Maar op een dag veranderde alles. Natuurlijk onder begeleiding, ging de jongen een wandelingetje maken door het bos. Het was een gewoonte dat hij altijd spontaan opstond en naar buiten liep; dat bos leek zijn enige houvast te zijn waardoor hij niet doordraaide. Dus lieten ze hem zijn gang maar gaan, hoopten nog steeds dat er een wonder zou gebeuren. En dat gebeurde ook; de jongen vond een dier in het bos. Een kleine kitten, die zijn moeder kwijt was geraakt waarschijnlijk. Opnieuw zonder wat te zeggen nam hij het gewoon mee, wou het diertje helpen. Ze lieten hem het dier maar houden; want iedere keer als ze aanstalten maakten om de kat ook maar bij hem weg te halen begon hij te gillen, krijsen en te slaan; dit kwam door het feit dat ze hem altijd vasthielden als ze de twee probeerden te scheiden.
De jongen was tien toen hij de poes vond, en stiekem had iedereen de hoop al opgegeven dat hij ooit nog zou praten; ze gingen ervanuit dat hij zijn vermogen om te spreken was verloren. Maar toen hij de kat zo ongeveer een half jaar had, vernamen ze tekenen van socialisatie bij de jongen; in de vorm van spreken. Het was doodzonde dat het nooit tegenover een mens was, maar altijd tegenover de kat. De kat die overigens al een naam had; Dorothy. De naam die een bijzondere betekenis heeft; geschenk van God. En zo beschouwde iedereen de poes ook, nadat Xander weer voorzichtig tegen mensen begon te praten. Maar ondanks het feit dat hij weer sprak, had hij nog steeds die diep bedroefde uitstraling om zich heen. Vandaar dat men het toestond dat Dorothy bleef, altijd bij zijn zijde was. Ze hoopten dat die poes nog meer wonderen zou verrichten.

De vijf jaar die daarop volgenden bestonden voornamelijk uit lessen; de jongen leerde lezen, schrijven en leerde alles wat hij nooit had geleerd. Het was te danken aan zijn leergierigheid en nieuwsgierigheid dat hij alles zo snel oppakte. Maar hoe goed de jongen ook vorderde; de droevige uitstraling bleef, zelfs als hij glimlachte.
Na lang aandringen stond iemand hem toch toe om weer een naar de bibliotheek te gaan. De eerste keer dat hij daar was geweest kon hij pas wat woordjes lezen, maar hij had werkelijk alle boeken prachtig gevonden. Het was zijn favoriete plekje, op het bos na; want dat was de plek waar hij Dorothy had gevonden. Zoals men zag aankomen had de jongen een flinke stapel boeken mee terug genomen om te gaan lezen, niet dat ze het erg vonden; dit zou alleen maar helpen zijn achterstand te verkleinen op de anderen.
IJverig begon de jongen met lezen, maar toen hij het derde boek pakte raakte hij licht in de war. Zover hij zich kon herinneren had hij dit boek niet meegenomen uit de bibliotheek, dus hoe kon het dan toch hier tussen zijn boeken liggen? Toch een beetje bang om het open te slaan riep hij Dorothy bij zich, de poes installeerde zich op zijn schoot voor de nodige support. Vol moed begon hij aan het boek; had hij een idee kunnen hebben dat het de poort naar Wonderland was.
Nu is hij hier, in Wonderland; samen met Dorothy, niet wetende wat hij moet doen. Hij weet niet wat hij wil, als hij eerlijk is. Hij had niets in de echte wereld om ervoor terug te gaan, dat had Dorothy kunnen zijn, maar die heeft hij nu bij zich. Dus weet hij eigenlijk niet welk besluit hij nu moet nemen; of blijven in Wonderland, of een weg terug proberen te zoeken naar de echte wereld.

. FACTS

* Ik heb toestemming voor het gehele Dorothy gedeelte.
* Ik heb bewust het gedeelte van persoonlijkheid weg gelaten; dit kom je beter te weten in de RPG zelf, en ik ben erg slecht in het omschrijven daarvan.
* In het begin was ik van plan om Xander een meisje te maken, maar omdat ik zo graag Oz uit Pandora Hearts wou hebben; is hij toch een jongetje geworden.