what a wonderfull feling

Cheshire liep opgevrolijkt door the town of ashes. De mensen hier kende hem. In het begin hadden ze hem verafschuwd doordat hij hier helemaal in een deuk had gelegen tijdens de brand. Maar langzamerhand leerde ze hem steeds beter kennen. Hij kon er ook niks aan doen. Het licht in zijn aard om te lachten als andere mensen ongeluk hadden. Zowiezo moest hij altijd al glimlachen. Een tijdje had hij geprobeerd om het tegen te gaan maar daar was hij ook maar weer vanaf gestapt toen hij er achter kwam dat het echt geen zin had. Met een soepel sprongetje sprong hij op een vensterbank bij een raam waar de luiken van open waren. Een klein meisje met git zwart haar dat in twee staartjes zat kwam vrolijk naar het kozijn gehuppeld. Met haar kleine handjes streelde ze zachtjes zijn kop en gleed langzaam door naar zijn staart. Deze beweging herhaalde ze een poosje terwijl ze zacht een liedje zong. Langzaam zakte Cheshire door zijn pootjes zodat hij op de vensterbank kwam te liggen en het meisje vrolijk door zong. Het meisje was de eerste die hem vertrouwd had. Hij kwam hier redelijk vaak. Vooral als hij zich wat eenzaam voelde of gewoon wat aandacht of een leuk liedje wilde hoorden. Het meisje keek hem met grote oogjes aan en kroelde hem zachtjes verder. Nadat ze klaar was met zingen pakte ze Cheshire voorzichtig op. Zelf probeerde hij niet al te veel te bewegen. Het meisje had hem al eerder laten vallen en aangezien hij niet al te handig was lande hij niet altijd op zijn pootjes. Haar greep op hem verstevigde eerst waarna hij verslapte en hij uit haar handen viel. Met een harde bonk knalde hij op de grond en rende het meisje de kamer uit. Al snel kwam de moeder er aan en deed zo snel als ze kon de luiken dicht. Cheshire wist wat dat betekende. Een onbekende was het dorp binnengekomen of te minste iemand die ze niet goed genoeg kende om de luiken open te laten. Hij keek de moeder aan en knikte een keer. De moeder knikte terug waarna ze de deur op een kiertje deed zodat Cheshire er net door henen kon. Net een paar stappen bij het huis ging hij op het trapje zitten wat voor het huis stond en wachten rustig tot de vreemdeling voorbij zou komen lopen.

Spoiler:

Vincent liep met een beetje een wat onrustige en een onwelkom gevoel een wat verwoest en verwaarloos stadje binnen. Hij keek even wat rond en liet zijn blik over verschillende mensen gaan. Gastvrijheid was hier erg ver te zoeken dat merkte hij al meteen. Vincent sloeg zijn rugzak wat beter op zijn rug en vervolgde zijn tochtje door Wonderland. Het was al een paar dagen dat hij hier was. hoewel hij nog niet echt een sprookjes figuur was tegen gekomen. Met een zuchtje liep hij verder de blikken die hij door verschillende mensen kreeg toe geworpen waren niet echt prettige. Een ding wist hij zeker hij zou hier niet lang blijven even wat drinken en drinken inslaan en dan maar snel weer verder. Verschillende mensen deden zelf hun deuren en ramen dicht terwijl hij verder door de staart liep van Town of Ashas. Hij vroeg zich of waarom het zo zou heten. Misschien omdat de mensen hier een beetje aangebrand zijn, Vincent grinnikte even bij die gedachten. Maar als hij zou de verschillende gebouwen bekeek en verschillende plekken leek er iets gebeurt te zijn een brand ofzo. Even bleef zijn blik hangen op een wel erg vermagerde kat. Nou dat was nog zacht uitgedrukt de kat leek wel dood je kon zijn botten en geraamte zien. En de kat had verschillende tattoe’s op zijn lichaam. Het gaf hem toch wel een beetje de rilling over zijn lichaam. Vincent schudde zijn hoofd en bekeek de kat nog even waarna hij maar weer verder ging.

Cheshire zag al snel dat er een mens door het dorp heen kwam lopen. De jongen zag er normaal uit en had een rugzak op zijn rug hangen. Even zag hij hem gniffelen, maar zelf deed hij niks, nog niks in ieder geval. De jongen liep hem half aanstarend voor bij en merkte dat hij de kriebels van hem kreeg. Zijn altijd brede glimlach verbrede zich nog even meer en Cheshire begon te lopen. Bijna geluidloos liep hij zachtjes achter de jongen aan. Eerst een paar meter er achter daarna wat sneller om vervolgens naast hem te gaan lopen. 'Hallo vreemdeling.' zei hij met zijn altijd wat duistere stem. 'Wat doet een jongen zo plotseling in een dropje als dit?' vroeg hij om meteen tot zijn punt te komen. lopend met zijn staart nog in het ritme van het liedje wat het meisje net nog tegen hem aan het zingen was geweest liep hij naast de jongen.

[[ Sorry dat hij zo kort is en dat ik laat reageer maar we hebben hier nog al internet problemen, hij was langer. Sorry voor het ongemak ]]

Vincent liep rustige door misschien dat hij beter naar een andere drop kon gaan voor wat meer informatie en voor drinken. hij had hier maar een slecht en onwelkom gevoel. Vincent had ook een gevoel dat hij gevolgd werd door iemand of iets, waardoor hij toch wat sneller ging lopen. Toen hij een stem hoor die een wat duistere toon had stopte hij en draaide zich om. Het was de kat die hem volgde, normaal zou hij stomverbaasd zijn maar hij was in wonderland waar alles mogelijke was. Even keek hij de kat met een kille blik aan hij had maar een raar gevoel bij die kat. En die grijns het gaf hem maar de rilling. 'Wat doet een jongen zo plotseling in een dropje als dit?’ Vincent liep weer rustige verder terwijl de kat tot zijn ergernis met hem mee liep. ’Gewoon wat rondkijken en wat meer van wonderland te weten komen.’ Zei hij in de hoop dat hij hiermee da kat genoeg had verteld en iemand anders ging volgen. Meer misschien kan de kat hem wel wat vertellen over wonderland en de gebieden het was tenslotte de enige die tegen hem sprak. ‘Heb je een naam? Of noemen ze je maar wandelende lijk?’ Vincent keek hem even met een glimlachje aan waarna hij even zijn blik rond liet gaan. Afwachten op een antwoord.

De jongen waar Cheshire nu naast liep wierp hem een kille blik. Het gaf hem een fijn gevoel. Normale wezens en mensen zouden wat afschikken zijn zo'n eerste reactie, maar hij was het gewend en was het wel fijn gaan vinden. Met zijn grote glimlach op zijn gezicht bleef hij langs de jongen lopen. De jongen gaf een kort en ongewild antwoord op zijn vraag en had een geïrriteerde blik op zijn gezicht. Wat hem natuurlijk meer deed glimlachen en hem een beter gevoel gaf. 'hmmm... hier valt voor een vreemdeling als jou weinig te zien.' Sprak hij kalm waarna hij even een pauze lied voor hij de jongen zijn volgende vraag beantwoorden. 'Wat zou je willen weten over Wonderland? Misschien kan ik je van dienst zijn.' Sprak hij nog al geniepig. De manier waarop de jongen vroeg hoe ze hem noemde gaf hem een tintelend gevoel in zijn buik. Met een giffeltje voor af sprak hij. 'Nee... mijn naam is Cheshire. Wandelend lijk vind ik nog al te lang om als naam te gebruiken.' Hij bekeek de jongen terwijl hij antwoord gaf. 'Hoe noemen ze jou? Blonde snotneus of Meneer sjagerijn?' sprak hij vol bespotting terwijl hij met een zacht gniffeltje en zijn altijd brede grijns de jongen verder achterna liep.